Аляксандра Дынько

Усё можна выправіць, пакуль чалавек жывы

Днямі я апісвала на Радыё Свабода гісторыю, напоўненую болем і крыўдай. Прыгожы і адказны чалавек зь невялікага гарадку забраў у сябе жыцьцё. Беларуская дзяржава, якая прызнала яго «вэтэранам працы», яго ж назвала і «дармаедам».

Ім падарылі планшэты, а яны выносілі з буфэту бабруйскі зэфір

Два дні краіна напружвалася, каб пераканаць аднаго чалавека, што ў яго ўсё добра.

Доктар Міша і помнік Жукаву

Міхаіл — вялізарны мужык у роварным строі з балаклавай і ў флікернай камізэльцы. У Міхаіла гучны бас, замалы для ягонай камплекцыі ровар і забойчае пачуцьцё гумару. Я сустракаю яго на Манежнай плошчы каля помніка маршалу Жукаву.

Накарміце Лукашэнку

Беларусы яўна недакормліваюць свайго прэзыдэнта. Мацаць, глядзець, трымаць у руках — на людзях кіраўнік Беларусі робіць зь ежай усё, абы ня есьці. Піша Аляксандра Дынько.

Беларус, забіты ў Кіеве, быў байцом УНА-УНСО

Забіты ў Кіеве беларус, паводле неафіцыйнай інфармацыі, — Жызьнеўскі Міхаіл Міхайлавіч. (Некаторыя кажуць, што ім ён называў сябе Аляксеем).

Дом суду супраць Дому моды

Дызайнэры былі апранутыя непрыкметна. Гэта — беларуская мода ў Доме правасудзьдзя. А вось супрацоўніц Дому я сьмела адправіла б на подыюм.

Мазэці: «Лукашэнку засталося 14 месяцаў»

Сустрэча ў Стакгольме зь пілётам «плюшавага дэсанту» Тумасам Мазэці

Ісьці ці не ісьці?

Данік і Міколка: дзеці, уцягнутыя ў палітыку

Ваеннае становішча

Пра што мы думалі ў 2010. Геніюш і Караткевіч

Дзеці як закладнікі?

“Я тут жа і адразу раскалолася...”

Сабакі Паўлава галасуюць датэрмінова

Ніхто не спадзяецца на перамогу?

Макей і галубы

Антон Астаповіч як люстэрка беларускай рэвалюцыі

Выкраданьне нявесты

Хочаш, я заб’ю суседзяў?

Цой з намі

Спытай што іншае

Чыя Геніюш?

Бабулі беларускай незалежнасьці

Прадавай беларускае!

Усю праўду скажу

Жаночае месца

Лукашэнка з ружай і памаранчам

У 2006-м у нас мусіла адбыцца каляровая рэвалюцыя. Проста падышла нашая чарга. І адтуль і адсюль здавалася, што ўсё ўжо гатова, толькі трэба прыдумаць прыгожую назву. Я нават помню, як зьбіраліся розныя прапановы, як лепш называцца. Выбралі “джынс”. Сапраўды прыгожа. І калярова.

Выхаваньне футболам

Мне не цікавы спорт як такі. Гадзіннае назіраньне за тым, хто хутчэй прыбяжыць, далей кіне і цяжэй падыме, ніяк не мяняе тэмпэратуру майго цела. Але мне аж надта цікавыя людзі, якія аддаюцца гэтаму занятку шчыра і даверліва.

Жывыя людзі

Незалежная калісьці расейская тэлекампанія паказала днямі сэнсацыйны опус зь няхітрай назвай “Хросны бацька”. Падалося спачатку, што паказалі неяк занадта груба.